شعر و داستانهای کودکانه برای محمد مانی شیرین ترین پسر دنیا

حسنی ما یه بره داشت بره شو خیلی دوست میداشت بره ی چاق و توپولی ، زبر و زرنگ و توقولی دس کوچولو ، پا کوچولو ، پشم تنش کرک هلو خودش سفید ، سمش سیاه ، سرو کاکلش رنگ حنا بچه های این ور ده ، اون ور ده ، پایین ده ، بالای ده همگی باهاش دوس بودن صبح که میشد از خونه در می اومدن دور و برش جمع می شدن ، پشماشو شونه می زدن به گردنش النگ دولنگ ، گل و گیله های رنگارنگ حسنی ما سینه اش جلو سرش بالا قدم میزد تو کوچه ها نگاه میکرد به بچه ها تایه روز بهار باباش اومد تو بیشه زار داد زد : اهای حسن بیا کجایی بابا ؟ بره تو بیار ، خودتم بیا قیچی تیز پشم سفید بره رو گرفت ، پشماشو چید بره ی چاق و توپولی ، زبرو زرنگ و توقولی شدجوجه ی پر کنده همگی زدن به خند...

من خودم از این شعر خیلی خاطره دارم چون یکی از شعرهایی که توی بچگی حفظ کرده بودم گل همه رنگش خوبه بچه زرنگش خوبه تو کتابا نوشته تنبلی کاره زشته تنبل همیشه خوابه جاش توی رختخوابه پاشوپاشو صداش کن از رخت خواب جداش کن بشور دستو رویش شانه بزن به مویش ...

  آرزوي من   رفتم به باغ گلها پروانه ای را دیدم دنبال اون پروانه تا ته باغ دویدم دیدم نشست رو گلها اونها را خوب نگا کرد یه غنچه از خواب پرید آروم  چشاشو وا کرد پروانه ی بازیگوش به روی غنچه خندید با شادی و محبت صورت او را بوسید من که دیدم پروانه رو برگِ گل می شینه خنده ی غنچه ها را رو  شاخه ها می بینه آرزو کردم: ایکاش منم پروانه بودم به سوی باغ و بستان همش روانه بودم ...

دویدم و دویدم به یک اطو رسیدم   گفتم چه دم درازی میای با من تو بازی اطو دمش را تاب داد با دست به من جواب داد خطر داره بازی با من نشو تو هم بازی من تنم همیشه داغه یه چشم دارم چراغه پیف می کنم پاف می کنم پیرهنتو صاف می کنم اگه به من یه روزی دست بزنی می سوزی ...

اتل متل يك مورچه اتل متل یه مورچه             قدم می زد تو کوچه          اومد یه کفش ولگرد                پای اونو لگد کرد  مورچه پا شکسته          راه نمی ره نشسته            با برگی پاشو بسته                نمی تونه کار کنه دونه هارو بار کنه        &nbs...

  توی دهی اون دور دورا یه جای خوب و با صفا یه پسری بود اسمش حسن بازی میکرد تو دشت و دمن همش ولو تو کوچه ها بازی میکرد با بچه ها صبح می خوابید تا 10 صبح چه بچه ای آه و آه و آه تنبلی میکرد نمیرفت حموم همه کارش بد و ناتموم توی خونه یا کنار آب از صبح تا شب بخور و بخواب با بچه ها دعوا میکرد سروصدا به پا میکرد حسنی به مکتب نمی رفت                وقتی میرفت جمعه می رفت   توی دهی اون دور دورا یه جای خوب و با صفا یه پسری بود اسمش حسن بازی میکرد تو دشت و دمن ...

تلفن همراه   بيشتر آد مها              شور و حالی دارند   در کنار خودشان           يک موبايلی دارند     کوچک و پر شور و          از همه آگاه است   طفلکی دوست من        تلفن همراه است     می برم او را من             بی صدا ، پنهانی   هر کجا هستم من          توی هر مهما نی   ...

                             پچ پچ                                  موشه توی گوش سگه                        خیلی زیاد حرف میزنه                     &nb...

لی‌لی، لی‌لی، های های گریه کنیم! وای وای! گریه چرا؟   چون که رفیق ناز ما مریض است. دوست تمام بچه‌ها مریض است.   دست و بالش شکسته شاخه‌ی سبز پارسالش شکسته   گریه کنیم، مریض شده، وای وای درخت نازنینی بود، های های   با باد که هم‌بازی می‌شد خواننده‌ی نازی می‌شد   سایه‌ای داشت، صفایی داشت دور و برش چه جایی داشت   آهای درخت مهربان نرو، تو شهر ما بمان   باران می‌آد آب می‌خوری باد که بیاد تاب می‌خوری              &nbs...