شعر و داستانهای کودکانه برای محمد مانی شیرین ترین پسر دنیا

آی حلزون شاخكی! كجا می ری یواشكی؟ جلو میری یواش و ریزه،ریزه پوست تنت چه نرم و خیس و لیزه خالهای دونه دونه،دونه داری به روی پشت روی خود یه لونه داری ساكتی و خجالتی و تنها بمون توی باغچه خونه ما. ...

  مادربزرگ وقتی اومد خسته بود چار قدش و  دور سرش بسته بود   صدای كفشش كه اومددویدم دور گُلای دامنش پریدم   بوسه زدم روی لُپاش تموم شدن خستگی هاش ...

مامان جونم، معلّمه دوسش دارم یه عالمه صبح ها می ره به مدرسه به بچّه ها خوب می رسه قصّه و شعر، خوب بلده هر کی بخواد یادش می ده می رم کنارش می مونم دلم می خواد شعر بخونم ...

کلّه کدو یِه نون خرید دلش می خواست کَمی عَسل یِه فکری کرد ، رفت و رسید به گُل فروشیِ محل گفت به آقای گُل فروش : « گُل ها رو از کجا چیدی ؟ یِه عالمه گُل داری تو یِه دسته شو به من می دی ؟       امروز می خوام زنبور عسل بِشَم از گُل عسل در بیارم بعد بخورم با این نونم چی کار کنم پول ندارم » آقای گُل فروش به اون خندید و گفت :«شوخی بَسه هرچی عسل توگُل ها بود دادم به آقا مگسِه ! »   ...

بابای خوب و پیرم دستش را من می‌گیرم چه خوب و مهربان است چه قدر خوش‌‌زبان است آن ریش مثل برفش بامزه کرده حرفش چین و چروک رویش رنگ سفید مویش بابا را کرده زیبا اندازه‌ی یک دنیا شب‌ها که آید خانه با گفتن افسانه در چشم ما کند خواب تا صبح پیش از آفتاب به احترام بابا با هم می‌کشیم هورا ...

بزغاله ی زنگوله پا جرینگ جرینگ صدا کرد یواشکی از لای در نگاه به قدقدا کرد چند تا دونه تخم طلا کنار قدقدا دید شمردشون یکی یکی به عدد چهار رسید چند تایی هم جوجه حنا کنار قدقدا بودن یک و دو و سه، چهار و پنج رو همدیگه هشت تا بودن زنگوله پا نقشه ای کشید تا خونه شون دوید و پرید واسه ی اونا تو دفترش دو جمع و دو منها کشید ...

لالالالا، گلم بودی. عزیز و مونسم بودی. برو لولوی صحرایی. از این بچه م چه می خوایی؟ لالالالا گل نسرین بیرون رفتین، درو بستین منو بردین به هندستون شوهر دادین به کردستون. بیارین تشت و آفتابه بشورین روی شهزاده. که شهزاده خدا داده لالالالا، گل چایی لولو! از من چه می خوایی؟ که این بچه پدر داره که خنجر بر کمر داره. ...

  دیشب شب بدی بود بسیار بدتر از بد زیرا که تب به جانم یک تیر آتشین زد می سوخت مثل کوره تا صبح پیکر من دستی نبود اما از لطف بر سر من تب بود و درد هم بود مادر نبود اما تا با محبّت خود تسکین دهد دلم را اما نه ، یک نفر بود در آن سیاهی شب وقتی که او می آمد می رفت از تنم تب از کوشش پرستار شب شد چو روز روشن امروز خوب خوبم تب رفته از تن من ...

ما گلهای خندانیم فرزندان ایرانیم خاک ایران زمین را بهتر زجان می دانیم آباد باشی ای ایران آزاد باشی ای ایران از ما فرزندان خود دلشاد باشی ای ایران ما باید دانا باشیم هوشیاروبینا باشیم از بهر حفظ ایران باید توانا باشیم آباد باشی ای ایران آزاد باشی ای ایران از ما فرزندان خود دلشاد باشی ای ایران ...