شعر و داستانهای کودکانه برای محمد مانی شیرین ترین پسر دنیا

این روزهای خوب هفته مانند یک رنگین کمان است رنگین کمان هفته ی من اندازه ی هفت آسمان است هر رنگ این رنگین کمان هست زیباتر از گل های زیبا با رنگ رنگش می توان رفت تا سرزمین آرزوها تا سرزمین مهربانی تا سرزمین نور و لبخند آنجا که رنگ تازه دارد لبخند زیبای خداوند ...

  زرد زرد         طلا طلا           برگ درختان                    سرد سرد                           باد خزان                                  ت...

  وقتی میاد فصل خزان              ابرا میان تو آسمان بارون می باره بارون می باره وقتی که بارون می باره            هر کی پا بیرون می ذاره یه چتر داره یه چتر داره وقتی که بارون بند می یاد               ابرا می شن سوار باد میرن دوباره میرن دوباره خورشید خانوم پیدا می شه            لباش...

من یار مهربانم   دانا و خوش زبانم   گویم سخن فراوان با آن که بی زبانم پندت دهم فراوان من یار پند دانم من دوستی هنرمند با سود و بی زیانم از من مباش غافل من یار پند دانم   شاعر :عباس یمینی شریف   ...

یک روزوقتی نرگس کوچولو از خواب بیدارشد مادرش را ندید.به جای مادر،مادربزرگ داشت توی آشپزخانه چای دم می کرد.نرگس نگران شد.بغض کرد و با گریه گفت:«مامانم کجاست؟من مامانم را می خوام.» مادربزرگ با مهربانی جواب داد:«عزیزم ، گریه نکن.مامانت رفته  بیمارستان فردا میاد برات یه داداش کوچولوی ناز و قشنگ میاره.» اما نرگس گریه می کرد و میگفت:« من مامانمو می خوام.دلم براش تنگ شده.» مادربزرگ دستی به سر نرگس کشید و گفت: «تو صبرداشته باش و حوصله کن.مامانت فردا  با یه نی نی کوچولوی ناز و مامانی به خونه برمی گرده.اون وقت تو می تونی نی نی رو بغل کنی و براش شعر بخونی.»   ...

  پرنده یک لانه میان ساعت داشت پرنده کوکی بود به خواندن عادت داشت پرنده تنها بود و روز و شب می خواند و از زمان هرروز کمی عقب می ماند « دوبال می خواهم یک آسمان ، یک جفت چه قدر تنهایم ! » پرنده با خود گفت کو کو ، کو . . . ساعت را بلند می گویم ولی چه تکراری است کو کو ، کو کو ، کویم نسیم می آید دم سحرگاه است زمانِ این کوکم چه قدر کوتاه است پرنده بالی زد درآسمان گم شد پرید از ساعت تهِ زمان گم شد   ...

  گربه اي به روباهي رسيد .گربه كه فكر مي كرد روباه حيوان باهوش و زرنگي است ، به او سلام كرد و گفت : حالتان چطور است ؟ روباه مغرور نگاهي به گربه كرد و گفت : اي بيچاره ! شكارچي موش ! چطور جرات كردي و از من احوالپرسي مي كني ؟ اصلا تو چقدر معلومات داري ؟ چند تا هنر داري ؟ گربه با خجالت گفت : من فقط يك هنر دارم روباه پرسيد : چه هنري ؟ گربه گفت : وقتي سگها دنبالم مي كنند ، مي توانم روي درخت بپرم و جانم را نجات بدهم . روباه خنديد و گفت : فقط همين ؟ ولي من صد هنر دارم . دلم برايت مي سوزد و مي خواهم به تو ياد بدهم كه چطور با يد با سگها برخورد كني .   در اين لحظه يك شكارچي با سگهايش رسيد . گربه ...

دانه ای که تنها بود توی خاک ها خوابید توی خواب شیرینش خواب میوه را می دید خاک ، کار خود را کرد حال دانه را پرسید مثل مادری با مهر چشم دانه را بوسید آب ، کار خود را کرد سوی خاک ها پیچید روی خاک خشکیده مهر ودوستی پاشید دانه ، کار خود را کرد آب و خاک را نوشید جان گرفت و کوشش کرد بوته ای شد و خندید آفتاب پیدا شد آفتاب هم تابید آفتاب ، بَر بوته جان تازه ای بخشید بوته ، کار خود را کرد برگهای نو زایید قد کشید و بالا رفت روبه خانل خورشید برگ ، کار خود را کرد سفرۀ قشنگی چید گل به خانه دعوت کرد در کنار گل رقصید گل کنار این سفره خوب خورد و خوش خوابید باد ، سفرۀ گل را با نوازشش برچید ...

  یکی بود یکی نبود. غیر از خدای مهربان هیچ‌کس نبود.  سالیان سال پیش، مرد دوره‌گرد و دستفروشی همراه با همسرش زندگی می‌کرد. آنها صاحب فرزند پسری شدند اما هنوز مدت زیادی از تولد فرزندشان نگذشته بود که مرد دوره‌گرد دچار بیماری مهلکی شد و از دنیا رفت و بار زندگی و وظیفه‌ی بزرگ کردن پسر بر گردن همسرش افتاد و زن، با وجود همه‌ی سختی‌ها و زحمات، فرزندش را پرورش داد تا به سن جوانی رسید و برومند شد. تا روزی رسید که برای آنها از تمام مال دنیا کیسه‌ای با سیصد سکه‌ی نقره باقی ماند. صبح هنگام، زن کیسه را که برای روز مبادا نگاه داشته بود از پستو بیرون آورد و صد سکه از آن بیرون آورد و پسرش...

روز جهانی کودک بر تمام کودکان جهان مبارک اولین روز دبستان بازگرد کودکیها شاد و خندان بازگرد بازگرد ای خاطرات کودکی بر سوار اسب های چوبکی خاطرات کودکی زیبا ترند یادگاران کهن مانا ترند درسهای سال اول ساده بود آب را بابا به سارا داده بود درس پند آموز روباه و خروس روبه مکار و دزد چاپلوس کاکلی گنجشککی باهوش بود فیل نادانی برایش موش بود روز مهمانی کوکب خانم است سفره پر از بوی نان گندم است با وجود سوز و سرمای شدید ریز علی پیراهن از تن می درید تا درون نیمکت جا می شدیم ما پر از تصمیم کبرا می شدیم پاک کن هایی ز پاکی داشتیم یک تراش سرخ لاکی داشتیم کیفمان چفتی به رنگ زرد داشت دوشمان از ح...