اتل متل توتوله
اتل متل توتوله این شعر رو وقتی بچه بودم مادرم برام می خوند ولی خیلی خوب یادم نمی آمد و بعضی قسمت هاش رو فراموش کرده بودم ولی امروز توی سایت سپیده جون دردم امیدوارم راضی باشه که ازش استفاده کردم امیدوارم شما هم از خوندنش لذت ببرید.
اَتل مَتل توتوله
گاوِ حسن چه‌جوره؟
نه شیر داره، نه شیردون
دُمب‌ِشو بُردن اردستون
سُم‌ِشو بُردن پاکستون
شیرِش‌و بُردن هندستون
یک زنِ کُردی بستون
اسمِ‌شو بزار ستاره
براش بزن ناقاره
رو گُنبد و مناره
اسمِ‌شو بزار عم‌قِزی
دورِ کُلاش قرمزی
موی سرش وزوزی
عم‌قزی شوخ و شنگه
قِر دادنش قشنگه
هر وقت میرن النگه
یک پایِ خرش می‌لنگه
این درو وا کُن سلیمون
اون درو وا کن سلیمون
قالی‌رو بِکش تو ایوون
یه پُک بزن به قلیون
گوشه‌ی قالی کبود
اسم دائی‌‌یم محمود
محمودِ بالا بالا
سر کرده‌ی شُغالا
آش می‌خوری بسم الله.
حسنی کُجاس؟ تو باغچه.
چی‌چی می‌چینه؟ آلوچه.
واسه‌ی دخترای کوچه
حسنی رفته به اُردو
برای نصفِ گِردو
اُردو خبردار شد
حالِ بگُوم زار شد
بَگُوم بَگُوم حیا کُن
از سوراخِ در نیگا کُن
خروسه می‌گه: قوقولی‌قو
مُرغِ پا کوتای من کو؟
کلاغه می‌گه: قار قار
سفره قلمکارِ کار
ببعی می‌گه: بع‌بع
دُنبه داری؟ نه، نه!
پس چرا می‌گی بع‌بع
قورباغه می‌گه: من زرگرم
طوقِ طلا به‌گردنم
اسبِ سیاه، اسبِ سفید
زیر بغلم
دسته‌ی گُل برادرم
هاچین و واچین
یه
پا
تو
ور
چین.
